Bu 2007 yılından beri kullandığım araba
1991 yılından beri böyle giyiniyorum
Ve ben 11 Milyon Euro’ya sahibim.
Kaynak: https://www.quora.com
Avrupa’da göze batmayan güzel bir yaşantım var. Gerçek değerinde olup da sahip olduğum tek şey evim (1,5 M) ve Gibson les Paul’um (25k). 300 bin Euro’luk bir ev aldım ve evin içini “yeniden” düzenledim. Evim dışardan hala 300 bin Euroluk bir ev olarak görünüyor.
Hayatta ne kadar zengin olduğumu bilenler sadece ebeveynlerim, eşim ve en yakın çocukluk arkadaşımdır. Kendi mini imparatorluğumu yemek sektörüne inşa ettim ve yiyecek endüstrisinde “BÜYÜK ÇOCUKLAR” dan biri tarafından satın alınan bir marka inşa edebildim. Yani zengin doğmadım.
Arkadaşlarım, bizim orta sınıfın üzerinde olduğumuzu ve bunu tercih ettiğimizi düşünüyor. Onlara yalan söylediğimi zannetmiyorum. Onlara gelirlerinin ne olduğunu sormuyorum ve ben de benimkini kendime saklıyorum.
Eşim ne kadar servetim olduğunu öğrendiğinde (o zamanlar kız arkadaşımdı.) ona yalan söylediğim için nerdeyse beni terk ediyordu. Niçin servetimi insanlardan sakladığımı soran tek kişi eşimdir. Servetimi gizlemediğimi eşime anlatmam gerçekten çok zor oldu. Avrupa’da yaşadığımız zamanda, birine servetini veya gelirini sormayı hiç düşünmedim. Bu yüzden bunu asla kimseye sormadım. Servetimle övünmeme gerek yoktu. İyi hissetmem için bir Porsche’ye ya da Lamborghini’ye ihtiyacım yok. Zengin olacağımı hiç düşünmezdim… Bir şekilde zengin oluverdim.
Asla paraya değer vermedim. Parayı istememin tek sebebi, paranın bana özgürlük kazandırmasıydı.
Ne olduğunu tahmin edin! Para sayesinde ekmek kavgasından kurtuldum. Para kazanıp bir dahaki ayın kirasını ödemek için işe gitmeme gerek yok. Dediğim gibi servetimi insanlardan saklamıyorum ve insanların ne kadar param olduğunu öğrendiklerinde başıma neler geleceğini biliyorum. Tekrar ekmek kavgasının içine çekilmekten korkuyorum. Özgürlüğüme elveda demek zorunda kalmaktan korkuyorum.
Yazarın notu: Bu yazıyı yayımladıktan sonra bana şu an ne yaptığım ve servetime ne olduğu soruları soruldu. Geçen sene yaptığımız üçüncü okulun inşasını bitirdik ve üçüncü dünya ülkelerinde yaşayan 17 yaşındaki yaklaşık 200 kız öğrencinin eğitim masraflarını üstlendik.
Karım, dikiş makineleri gibi kadınların evden para kazanabilmelerini sağlayacak alet edevatları tedarik etmek için kredi veren bir kadın hayır kurumu için mikro kredi verme işlerini yönetiyor.
Ben, yemek sektörüne zaman zaman yatırım yapıyorum.
Bunların haricinde çocuklarımla meşgul oluyorum. 19 yaşındaki çocuğum hafta sonları barmenlik yapıyor, 12 yaşındaki çocuğum ise gazete dağıtıcılığı yapıyor.
Çeviren: Ömer Mert Zihni
hukuktar 