Kaynak: innocenceproject
23 Şubat 1983’te, 10 yaşındaki Jeanine Nicarico, Naperville, Illinois’deki evinde gözden kayboldu. Gripten muzdarip olan Jeanine kaçırıldığında evde yalnızdı.Bedeni 2 gün sonra bulundu. Tecavüze uğramış ve öldüresiye dövülmüştü. Geride kalan tek ipucu ise evin ön kapısındaki bot iziydi.
Soruşturma
10,000 dolar para ödülü 20 yaşındaki bir çete üyesi olan Rolando Cruz’un ilgisini çekti ve Cruz ödül alma umuduyla polise uydurma bir hikaye verdi. Bu sürece Alejandro Hernandez ve Stephen Buckley de dahil oldu. 8 Mart 1984’te ifadelerine dayanılarak, bot izinin Nicorico’nun evindeki kapıda bulunduğunu söyleyen Cruz, Hernandez ve Buckley tutuklandı. Üçü de Jeanine Nicarico’nun cinayeti, konut hırsızlığı, haneye tecavüz, adam kaçırma, uygunsuz özgürlükler, cinsel saldırı ve tecavüz ile suçlandı.
1985’teki duruşmadan önce, davaya öncülük eden dedektif John Sam istifa etti. Çünkü bu üç adamın da masum olduğuna inanıyordu. Savcılar; onların davalarını Cruz’un yalnızca bir katılımcının bilebileceği suçun ayrıntılarını ortaya koyduğu yönündeki sahte polis iddiasına,Cruz ve Hernandez’in itiraf ettiğini iddia eden beş muhbirin ifadesine dayandırarak davayı kararlılıkla sürdürmeye devam etti.Savcılar, Hernandez’in ödül almak için verdiği zımni bir ifadeyi,suçta kullanılmış olabilecek bir arabanın sürücüsü olarak Buckley’in iki hatalı görgü tanıklığını ve katil tarafından bırakılan ayak izini Buckley’e bağlamak için kullanılan geçersiz adli tanıklığı öne sürdüler.
Duruşma
Jüri Cruz ve Hernandez’i suçlu buldu fakat Buckley hakkında bir karara varamadı. Cruz ve Hernandez ölüm cezasına çarptırıldı, Buckley ise tutuksuz yargılandı. Duruşmadan kısa süre sonra Brian Dugan adlı seri katil, suçu tek başına işlediğini itiraf etti. Savcılar, Buckley hakkındaki suçlamaları reddetti ancak Cruz ve Hernandez’in mahkumiyetlerini kararlılıkla savundu. 19 Ocak 1989’da, mahkeme yargıcı ve savcıların zararlı hatalarından ötürü mahkumiyetleri temyizde iptal edildi.
Mahkumiyet Sonrası
Cruz ve Hernandez ayrı ayrı yeniden yargılandı ve mahkum oldular, bunun nedeni Dugan’ın suç işlemiş olduğunu kanıtlayan delillerin çoğunun dikkate alınmamasıydı. Cruz tekrar ölüm cezasına çarptırıldı, Hernandez ise 80 yıl cezalandırıldı. 1992’deki DNA testi sonrasında mağdurdan alınan biyolojik materyalin kaynağı olarak her iki erkeğin çıkmamasına rağmen savcılar vazgeçmeyi reddettiler. Cruz’un ikinci itirazına karşı çıkmakla görevlendirilen Başsavcı Yardımcısı Mary Brigid Kenney, ”yalan tanıklık” ve ”yerel yetkililerin sahte soruşturmaları” da dahil olmak üzere, Cruz’un mahkum edilmesine yol açan soruşturma ve yargılamada çok sayıda hatanın belirlenmesi için Illinois Başsavcısı Roland Burris’e bir bildiri gönderdi. Burris, Kenney’in bildirisini göz ardı edince Kenney de istifa etti.
1995’te, Cruz’un ikinci mahkumiyeti iptal edildikten sonra avukatlar üçüncü duruşma için hazırlanırken, bir teğmen ön duruşmada Cruz’un itiraflarını bildiren iki dedektiften bir çağrı aldığını ifade etti. Üçüncü duruşmanın başlamasıyla birlikte , teğmenin söz konusu günde Florida’da tatilde olduğu fark edildi ve bu nedenle teğmen dedektiflerden gelen çağrıyı kabul edemedi.Teğmenin tanıklığı Cruz’un itiraf ettiği iddiasına zarar veren bir bağlantı yarattı ve 3 Kasım 1995’teki kovuşturma kanıtlarının sonlanmasında Cruz’u beraat ettiren yargılama mahkemesi hakimi için kritik bir faktör oldu. Cruz derhal serbest bırakıldı. Cruz’a masumiyet üzerine af çıkarıldı. Hernandez’e yapılan suçlamalar reddedildi ve Cruz’dan bir ay sonra Hernandez serbest bırakıldı.
DNA sonunda kesin olarak Dugan’ın, Jeanine Nicarico’ya tecavüz ve cinayet suçunu işlediğini kanıtladı. Dugan suçlu olduğunu kabul etti ve jüri duruşmasının ardından 2009’da ölüm cezasına çarptırıldı.Mart 2011’de Illinois Valisi Pat Quinn, Illinois ölüm cezasını kaldıran bir yasayı imzaladı ve Dugan ve diğer 14 kişinin ölüm cezasını, şartlı tahliyesiz ömür boyu hapis cezası ile değiştirdi.
Çeviren: Elif ÖZDEMİR