Kaynak: incaencyclopedia.pbworks.com
İnkalar; kanunlarıyla ve cezalarıyla çok katı bir topluluktu. Pachacuti; (“Sapa Inca”; bu terim İnkaların tanrı imparator anlamında kullandıkları isim) kanunların bir grup yetkili tarafından idare edilmesine karar veren dokuzuncu İnka hükümdarıdır. Daha sonra bu kanunları 1450’de basitleştirmiş ve yeniden düzenlemiştir. Her vatandaşın güneşe tapınması gerektiğini bildirmiştir.
Her suçun ağır bir cezası vardı. Diğer yerlerin aksine İnka İmparatorluğu düşük suç oranlarına sahipti. Onların medeniyeti zamanında hapis cezası üzerine hiçbir bir sistem yoktu. Eğer ilk defa bir hata yaptıysanız yönetim tarafından bir azar/ihtar alırdınız. Eğer ikinci defa suç işlerseniz bu sizi asılarak öldürülmeye, taşlanmaya ya da uçurumdan aşağıya itilmenize öncülük ederdi. Ölüm cezası cinayet, hırsızlık, devlet mülküne tecavüz ya da “Seçilmiş Kadınlar”ın (“Chosen Women” İnkalar’da kutsal sayılan bir grup kadın. Ayrıntılı bilgi için; https://global.britannica.com/topic/Chosen-Women) odasına girenler için verilirdi.
Tembellik, tembel insanların işlerinden Sapa Inca tarafından mahrum edilmesinden beri ciddi bir suç olarak kabul edilmiştir hatta ölümle bile cezalandırılabilir. Eğer bir kişi tembel ise çalışmazdı ve onun yerine sadece şikayet edip sızlanırdı. Üst sınıf diğerlerine örnek olması gerektiğini düşünüyordu ve bu yüzden tembelleri köylülerden daha ağır bir şekilde cezalandırıyordu. Bir başka cazalandırma ise; eğer bir kişi kamuyu utandıracak bir şey yaparsa sıradan insanlar soyluluk ve haysiyet adına sınır dışı edilirlerdi.
Bir suçlu İnkalar’ın uyguladıkları şekliyle uçurumdan aşağıya atılıyor.
Cezalar sonucu hayatta kalanlar zorunlu olarak kendi hikayelerini, suçlarını, ölene kadar cezalarının sona ermesini anlatan “çalışma suçluları” oluyorlardı. Bu yüzden İnka İmparatorluğunda bu “çalışan suçlular”ın bile işleri ve onların hikayelerinin duyulduğu ölçüde yiyecekleri vardı. Kim bu suçluların hikayesini ilgi çekici bulursa onların dilendikleri tabaklara bir parça yemek koyardı. Bu suçluların hayatı; hikayelerini nasıl eğlenceli hale getirebilecekleri üzerine kuruluydu.
Kurallar ayrıca yaşlı ve engellilere de uygulanırdı. Örneğin bir adam yaşlıysa bir işte çalışmak için yeterince güçlü değildir ama yöneticiler onlardan haraç talep ederlerdi bu yüzden onlar da yakacak odun toplamak ve buna benzer görevleri yaparlardı. Engellilerden çalışamayacak olanlar bile toplumun kendince koyduğu kurallara göre farklı bir şeyler yapmalı ve onları etkilememeliydi. Örneğin kör bir adam; pamuk temizlemeli ve mısır koçanı soymalıydı. Engelliler için bir başka kural ise kendileri gibi engelli olan bir başkasıyla evlenmelerine izin verilmezdi. Bu kanunlar uzun vadeli ve acı verici gözükseler de İnka yurttaşları atalarının kurallarını devam ettirdiler.
Çeviren: Mert İlik
hukuktar 