Kaynak: abovethelaw.com
Hukuk öğrencileri fakültede okurken kitaplarına 3.000 ila 4.000 Dolar arasında para harcamaktadırlar. Bu kitaplardan 10 yıl boyunca ödünç alınanlar ilave 1000 dolar veya 20 yıl boyunca ödünç alınanlar ise ilave 2000 dolarlık masrafa neden olmaktadır. Yine de bu meblağalar okul ücreti, yaşam giderlerinin yanında devede kulak kalır. Ancak kitaplara 4.000 ila 6.000 Dolar ödemek önemsiz bir tutar değildir.
Kitap masraflarını, baskı maliyetine indirecek kadar tıraşlamak yaygın bir öneridir; fakat bu önerinin istenen ölçüde yapılabilmesine imkân yoktur. Missouri Üniversitesi Hukuk Fakültesinden Profesör Ben Trachtenberg’in Saint Louis Üniversitesi Hukuk Dergisi’ndeki yeni makalesinde kitap maliyetlerini düşürme işlemini, yüreklendirici hareket amacı ile gerçekte nasıl yapılabileceğinin taslağını çizmektedir.
Asıl soru şu: Bu iş olacak mı?
Profesör Trachtenberg bu işe duyarlı bir önerme ile başlıyor. Pratik kitaplarının düzenlenmesi ve yorumlanması gerçekten maliyetli süreçlerdir. Bu kitapların diğer kısımlarının genel kullanıma açık alanlarda ücretsiz şekilde erişilebilir olmasına rağmen parçaları bir araya getirip kitabı ortaya çıkaran insanların emekleri ve tecrübeleri bir maddi değeri hak etmektedir.
Trachtenberg iddiasını Ceza Usul Hukuku pratik kitapları ve ilaveleri merceğinden bakarak özetlemektedir. Missouri’de bulunan dört hukuk fakültesindeki öğrencilerin Ceza Usul Hukuku kitaplarına yaklaşık olarak yılda 80.000 Dolar ödediğini tahmin etmektedir. Bu tahminlemeyi genişleterek ABA onaylı hukuk fakültelerindeki öğrencileri de eklersek toplam tutar yılda en az 5 Milyon Dolara ulaşır. Özel bir hesaplama yöntemi ile yapılan tahminlemede hukuk fakültesi öğrencilerinin tüm pratik kitaplarına ve ilave materyallere yılda yaklaşık olarak toplam 100 milyon dolar harcamaktadır. Bununla birlikte Trachtenberg bütün derslerin birincil derecede ölçeğe dâhil edilmediğini vurgulamaktadır.
Masraflar, profesörleri derslerinde kullandıkları pratik kitaplarını değiştirmeye zorluyor, ancak içeriğinde doyuruculuk, önemli noktaların vurgulanması vs. gibi diğer faktörler de göze alındığında hiçbir kitap yeterli düzeyde değildir. Bununla birlikte hızlı değişmeyen hukuk alanları içinde yılda çok para harcanıyor. Kanunlar değiştiği zaman öğrencilerin oluşturduğu kitaplar yeni baskı veya ilaveler olmadan rahatlıkla kendilerini güncelleyecekler.
Derslerle ilgili materyaller bize havadan gelmez. Trachtenberg hukuk fakültelerine, ders kitaplarının hazırlanması için birbirleriyle işbirliği yapmalarını gerektiğini ve bu alanda çalışanlara ekonomik destek verilmesi gerektiğini söylüyor. Trachtenberg, üniversitelerin görevlerinden birinin de bilginin masraflarını ve yayılmasını kontrol etmek olduğuna inanıyor. Pratik kitabı üretimi de bu görüşe tam olarak uyuyor.
Ancak okullardaki kaynak havuzları yerine harici olarak hizmet veren ve bağışlar ile finanse edilen organizasyonlardan faydalanmak daha mantıklı olacaktır. Böylelikle kitap oluşturma masrafı daha da azalacaktır çünkü öğrencilerin pratik kitap oluşturulması sürecine maddi katkı yapmasına gerek kalmayacaktır. Yine de eğer öğrenciler eğitim masrafları kanalıyla bu tür projeleri destekleseler bile ceplerinde kalan parayı artırmış olacaklar -ki asıl meselede bu-.
Profesör Trachtenberg bunun “kim benimle beraber” tebliği olduğunu söylüyor. O bunu tek başına yapamaz; fakat umarım ki görüşünü yaymasına yardım edecek destekçileri olur. İmtiyazlı fakültelerde çalışanların, uygun gördükleri şekilde zamanlarını geçirme özgürlüğü vardır. Bunun için niye olmasın?
Çeviren: Ömer Mert Zihni
hukuktar 