“Kanada örneği diğer ülkelere ders olmalıdır.” diyor Steven Fletcher.

Bence hayatı dolu dolu yaşamaya karşılık, hayatta olmanın ne anlama geldiği soyut bir düşünce egzersizinden ibaret değil.

1996 yılında, 23 yaşında felç oldum. Manitoba Üniversitesi’nden yeni mezun bir mühendis olarak bir maden işinde çalışmak için arabamla giderken bir geyiğe vurdum. Boynundan aşağı bir anda tamamen felç oldu. Geyik, başka herhangi bir yerde normal insan deneyiminin bir parçası değildir. Ancak Kanada’nın birçok yerinde hokey oyuncularından daha fazla geyik var. Bu muazzam,görkemli,aptal yaratık, aracımın önünden koştu ve ön camdan geçti.

Ve özetle, bu Kanada’daki araba kazası otomobil sigortamda “tanrının bir eylemi” olarak tanımlandı.

Gerçekten mi ? Tanrım ?

Ne tür bir tanrı bana ya da bir başkasına böyle bir şeyin olmasına izin verir ?

Kuadriplejik olmak ne anlama geliyor? Benim durumumda boynumdan aşağısı tamamen felç ve boynumdan aşağısını hissetmiyorum. Bedenimi boynun altında hissedemiyorum.

Ağrı yok. Zevk yok. Isı yok.

Soğuk yok. Nefes almak için diyafram yok.

Önemsiz şey.

Geriye kalan tek şey, kopuk bir omurilikle sinir uçlarında sürekli bir yanmadır. Pratik sonuç, yirmi dört saat bakım ihtiyacıdır. Herhangi bir bedensel işlev veya giyinmek için gizlilik yok. Ya da aldığım başka bir şey, özgürlüğümü içeren. Siyasi özgürlük değil. Ama hayatımı yaşamak için bedenimi kullanma özgürlüğü. Ve sonra orada acı var, fiziksel acı. Ve eğer acı duracaksa, böyle bir patlama için her şeyi verirdim. Ama duygusal acı asla yok olmaz.

Pratikte birçok sorun var. Yirmi dört saat bakım parasını kim ödeyecek ? Kurumsallaşacak mıyım ? Aileme ya da topluma yük olacak mıyım ? Hayatın zevkine ne dersin ?

Birkaç çözüm bulmayı başardım. 2004 yılında, Kanada parlamentosunun ilk kalıcı engelli üyesi oldum. O zaman, hayatın değerinin birçok yoldan ölçülebileceğini öğrendim. İlk federal seçimimde radyoda, neden diğer adamlara karşı Steven Fletcher için oy verilsin diye soruldu.

Yanıtım; Halk, birilerinin boynundan yukarısının değil aşağısının felç olmasını tercih ediyor.

2013 yılında, kabine bakanı olarak geçen 9 yıldan sonra, parlamento sekreteri ve gölge sağlık bakanıyla ilgili bir zıtlık içindeyken, kendimi bundan böyle kabinenin dayanışma zinciri ve parti disipliniyle zincirlenmiş buldum.

Bir gündem olarak, sonunda özel üyelerin tasarılarını parlamentoya tanıtabildim. Ve nihayet Kanada’ da ölmek üzere olanlara tıbbi yardım yasağını sona erdiren yasa değişikliği ile sonuçlandı.

•Birinci yasa tasarısı, ölmek üzere olanlara yardım edilmesini yasallaştırdı.

•İkinci yasa tasarısı, iyi verilerin daha iyi kamu politikasına yol açtığı öncülü altında yaşam prosedürünün sonunda nasıl, neden, ne zaman, nerede ve kimin yer aldığı konusunda ampirik kanıtlar toplamaktadır.

Bir kişiye korkunç bir ölümcül hastalık teşhisi konursa, ya da dayanılmaz bir acı içindeyse, o kişiyi neden acı çekmeye zorluyoruz ?

Ötenazi, intihar ve haysiyetli ölüm arasında büyük bir fark olduğu açığa kavuşturulmalıdır. İntihar kendi kendine olur. Ötenazi kişinin rızası olmadan hayatını sona erdirmektedir, hasta bir evcil hayvanın durumu gibi olabilir. Haysiyetli ölmek ne intihardır, ne de ötenazidir. O, bireye saygıdır.

Toplum; maliyetleri azaltmanın bütçesel yolunda, önlem olarak yaşamaya son vermeyi görmemelidir. Yaşamak isteyenlere insan olma potansiyeline ulaşmak, üretken hayat sürmek ve anlamlı yaşamak için fırsat verilmelidir. Daha az şey yapmak zalimcedir ve Batı medeniyetinin değerleriyle tutarlı değildir. Ancak, akıl sahibi bireylerin kendileri için kendi kararlarını vermelerine izin verilmelidir. Bir yetişkin çok iyi nedenlerle ölmeye razı olmayı doğru bulmalı. Kangren iyi bir neden olmaz.

Liberal bir demokraside biz, insanların nasıl yaşaması gerektiğini dikte etmiyoruz ve denemiyoruz. Peki neden toplum insanların nasıl öleceğini dikte etmeye çalışıyor ? Haysiyetle ölmek, bu nesilde Kanada’daki ahlakın en muhteşem değişimidir. Değişim boyunca; empati, şefkat, seçim, umut ve sağduyu bağlamında olduğu sürece başka ülkeler bizi örnek almalıdır.

Steven Fletcher Kanada’da “Kraliçenin Özel Konseyi” ‘ nde bir üyedir. 11 yıldır Kanada parlamentosuna üye olarak hizmet etmektedir. Orada beş yıldır başta kabine bakanı olmak üzere birçok rolü vardır. Şu anda Manitoba eyaletinde yasama meclisi üyesidir.

metnin orijinaline ulaşmak için tıklayınız.