Kaynak: Human’s of Newyork
”Hukuki yardım derneğinde araştırmacı olarak çalışıyorum. Maddi gücü yetmeyen insanlara meşru savunma sağlıyoruz. Hukuk fakültesinde çalıştım,fakat bize öğretilenle bu sistemin uyuşmadığını öğreniyorum. Teoriye göre davalı her zaman avantajlı konumda olmalı. Müvekkillerimiz suçlulukları kanıtlanana kadar masumdurlar. Bunu ispat yükü savcıya aittir. Ama bu sadece teoride böyle. Gerçekte bölge savcısı maksimum kazanç sağlamak için bu sistemin kurallarını esnetebiliyor. Onlar adaleti umursamıyorlar -eminim bazıları böyle- ama sadece kazanmayı önemseyenleri gördüm.Bu seçimle gelen bir pozisyon olduğundan ‘suça müsamaha göstermeyen’ kişiler olduklarını seçmenlere göstermek istiyorlar. Bu da daha yüksek tutukluluk oranını beraberinde getiriyor. Bu yüzden mümkün olduğunca çok insanı mahkumiyete sürüklüyorlar.
Bir diğer favori yöntemleri ise kazıklamak (fiyatı aşırı yükseltmek). Bir davalıyı 10 şeyle suçluyorlar ama zaten dokuzu mahkemeden kolayca atılacak fakat müvekkil bu ihtimali riske atamaz. Bu yüzden onlar davayı az ilgilendiren bir suçlama üzerinden savunma yapacaklar.
Biz metroda geçen bir olayda müvekkilimizi temsil ediyoruz. Basit bir kamusal sarhoşluk suçlaması fakat metroda koltukta otururken adamın bira şişesi kırılır ve adam kesici ve yaralayıcı silah bulundurma suçuyla itham edilir. Bunun saçma olduğunu ve mahkemeye bu suçlama ile gidilmeyeceğini biliyorlar yine de bu inançla gidecekler. İşte tüm önemli olan bu.”
Çeviren: Meryem Özdin
hukuktar 